Sevgi; insana en çok gerekli olan bir ihtiyaçtır.Yaşam kaynağımızın temelini oluşturur. Ben insanları niye sevdiğimi, onlarlabirlikte olmayı niye arzuladığımı veya yaşadığım yeri niye çok sevdiğimidüşünürüm ?
Sevgi; tebessümle, güler yüzle, konuşma şekliyle,hareketlerle, yapılan ikramlarla ve fedakarlıktan alınır. En önemlisi deverilir. Başkasından bunlar beklenmez. Bizim insanlarımızın çoğunluğu; kendisivermesi gerekirken hep başkasından beklenti içersinde olur. Bu da onu yanıltır,hayal kırıklığına uğratır. Başkasına yapılan iyilikten iyilik bekliyoruz. Birbeklenti içersine giriyoruz. Halbuki iyilik karşılık beklenmeden yapılır.Karşılığında Allah rızası gözetilir.
.
Herşey bir avuç toprak içinde gizlidir.Geçmişin,anıların,özlemlerinden kopmakunutmak imkânsızdır artık;Çünkü çoktan bulaşmıştır o toprak,kalbine ruhunabeynine ve tenine.
Malağudenin avcıyı çağırdığı mgibiçağırır seni,memleket senden belkide km lerce uzaktadır,ama yinde de duyarsın odön diye gelen sesi.Gece kulağına fısıldar yada ağlarken gözündeki yaş olur amao hep seni çağırır.Bu ses öyle güçlüdür ki karşı koyamassın,bir mıknatıs gibiçeker seni o çocukken üstünde oynadığın toprak ve o yüzdüğün dereler.hatırlar.
Bazı şeylerin değerini kaybettikten sonra anlarız.Köyün özlemini dışarıda, başka illerde gurbette yaşayanların daha iyi anladığıgibi. Ana babanın değerini öldükten sonra anladığımız gibi. Çocukluğumuzun vegençliğimizin o neşeli günlerinin ne kadar güzel olduğunu, daha sonrakiyıllarda anladığımız gibi. Yakınlarımızla, dostlarımızla ve komşularımızlageçirdiğimiz günlerin ne kadar değerli olduğu gibi. Büyüklerimizden örnekaldığımız insanları kaybedince, kendimizi eksik hissettiğimizin farkınasonradan vardığımız gibi. Kısacası doğduğumuz ve yaşadığımız yeri değerli kılaninsanlarımızdır. Ben o insanlarla o yeri seviyorum. Benim ve sizin deeksikliğini hissettiğiniz insanlarda buluşmak dileğiyle