Son dönemlerde takip ettiklerimin karşısında şaşırmamak mümkün değil onun içindir ki ben de kendimce yazmaya ve bilgi vermeye çalışacağım dedim Bunca çürümüşlük içinde Bir yerlerde kafası iki elinin arasında düşünen bir insanın yaşam için aradığı tohumu bir gün yeşerteceksin belki Bekleyen birine aktarabileceğin bir şeyler olacaktır mutlaka. Ve öğreneceğin başka şeyler de hayatın içerisinde bir yerlerde duruyor Otobüste, parkta, pazarda insanlarla karşılaştımız. Kaderlerimiz hep ayni hayat bize ders vermiyordu..
Sonra, her türlü hayatı yeşeren düşlere koydum ve ırkı, dili, inancı içinde eriyen âdemoğlu aynı oldu ama hikâyeleri çok farklı.
Dünyanın her köşesinde yaşayan insanların halleri, istekleri, korkuları umutları, hırsları romanlara döküldü(İçerisine sizin hayatınızdan yaşanmış bir hikaye belki bir yerlerde hayal kırıklığınızın neden sizi incitmemesi gerektiğini anlamanız ve bilmeniz geçecek bunlar şükür deyip devam etmeliyiz bunca zorluklara ve yaşamaya Sahip olunanlar arttıkça mutsuzluk derecesi çoğalır gibi bir ters orantıya saplanmışız.Bu da benim olsun, her şey benim olsun hastalığını sinsice körükleyen feci bir reklâm ve gösteriş bombardımanı içinde, üstüne üstlük bunca gereksiz felaket haberlerinden, yozlaşmış yaşamlardan TV önünde haberdar olup ömrümüzü iş-uyku arasına sıkıştırmış gibi yaşarken ferahlamanız mı bekleniyordu acaba Modernize mi, teknolojinin insan işlerini üstlenmesi mi bizi mutluluğu kullanamaz hale getirdi?
Yani sabah güneş doğarken kalkıp sobaya iki odun atıp tarlaya çapa yapmaya giden insan, kaloriferli odasında uyanıp tost makinesinde çift kaşarlısını hazırlayan ve trafiğin içine süzülenden neden daha mutlu? İnsanın umut edilecek düşü, hayal edilecek ideali olmaması zamanla tevekkülü, bu da daha farklı bir mutluluğu getirmiyor mu? Az olunca özenilen şeyler, kavga ve stres de azalmıyor mu? Yanlış mı düşünüyorum diye düşüncelerimi varlıklı taraftan yoksun taraflara çevirince keşfettiğim tek gerçek şu:
Televizyon denilen sahte dünyanın şaşaalı yaşam biçimlrini ileten alet en ücra yerdeki evlere ulaştıkça, sadece refah yaşamı öğretmiyor, diğer yaşamlara özenme, daha fazlasını elde etme isteğini de uyandırıyor
Haberdar olmadığı diğerlerinin erg, güzellik, kudret konusunda yükseldiklerini gördükçe kendini küçülmüş hissediyor Reklâmlar, magazin programlarındaki muhteşem hayat gösterileri, bir cevapla servet kazanılan yarışma programları, karga sesiyle bir haftada şöhret olup krallar gibi yaşadığı gösterilen insan müsveddeleri, estetik ameliyatla kraliçe görünümüne kavuşan her yerde itibar gören kadıncıklar, zahmetsiz gecinen insanlar Yeni klimalar, hazır gıdalar, otomatik ocaklar, yıkamaya gerek kalmayan bebek bezleri Bir yanda da kendi hayatı ve sabah çeşmeden su taşımayla başlayan, saman odun toplamakla devam eden, tarhana çorbasıyla(Halede anamın ki) doyurulan ve yer yataklarının serilmesiyle biten gün. Keşfettikleri ve yetemeyeceğini bildikleri olmadan ne kadar mutluydu Şimdi biliyor ki eve sucuk almazsa aile bireyleri yarım kalacaktır Su arıtma cihazı yoksa çocukları pis sudan böbrek hastası olabilecektir Yahut cep telefonu yoksa ilkel sayılıyordur, bilgisayarı yoksa eksiktir Bildikçe mutsuzlaşıyor mu insanoğlu? Bence evet Çünkü yaşamın basitlikten çıkıp elektronik, mekanik, teknik, estetik, fanatik gibi sonu ölüm olan her şeyi eriyip kayboluyor..Tedirgin olanlar daha lüks yüksek yaşam seviyesine yetişmek için ömürlerini rendeleyenleri şaşkınlıkla izliyorlar. ..
Eski cep telefonunu (çalışmasına rağmen) yeni modeliyle değiştiremediği için mutsuz olan insanlar var. Daha 18 yaşına yeni girmiş bir genç kızın en büyük derdi süslü lüsk hayat olmaması! erkeğin arabası olmadığından kendini delikanlı hissedemeyen hepsi ası oluyor
Zamanı, ölçüsü ve kalıcılı da farklı dedik ya insanın tekrar mutsuzluğa gömülebileceğinin garantisi var mı
Neyse, kafanızı çok karıştırdım biliyorum. Ama durum bu! Bütün amacım sizi düşündürebilmek. Yazı bittiğinde ve internetten çıktığınızda aklınızda bir huzur kırıntısı kalması O kadar az stressiz ve kargaşa içermeyen haber var ki...
Ezbere, alışkanlıktan, bilinçsizce alışkanlıktan edindiğimiz mutsuzluklarınızı fark etmeniz için böyle bir yazıya belki gözünüzün değmesi gerekti kim bilir...
Şimdi oturun bir düşünün, başkasının mutluluk listesinde olan ve sizin farkında bile olmadığınız kaç insan var!
Sucuk yemezseniz ölür müsünüz? Yaz tatilinizi en lüks otelde yapmadığınız için sizi zavallılar listesine alan var mı? Paradan başka hiçbir şeyi olmayanların ne kadar fakir olduklarını anlayabiliyor musunuz bu gün akşam oldu allaha şükür bu günleri de gördük diye bir
düşünce, geçiyor mu aklınızdan?
Sizi mutlu eden şeylerin listesini yapın. Üşenmeyin. Yapın ki sonunuzu görün ruhunuz bedenden ayrılacak Ezbere bir yol çizmeyin hayata karşı. Ruhun da bir bağışıklık sitemi olabileceğini kendi kendinize ispat etmiş olun... Çünkü ortada yolu ezberlenmiş
değirmen yoksa eğer, akıl eşeği nereye gider biliyoruz artık... Mutsuzluğa!! Biz mutlu olmasını öğrenemedik ,ya siz?
Saygılarımla...KADİR ÇİFÇİ